Η Άβα Γαλανοπούλου ερωτεύτηκε έναν άντρα που της παρουσιάστηκε ως λογιστής. Έζησαν μαζί επτά χρόνια, όταν εκείνος της πρότεινε να του εμπιστευτεί τα χρήματά της –κόπους μιας ζωής–, προκειμένου να τα επενδύσει. Όταν η Άβα έπαθε οξεία περιτονίτιδα, που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή, θέλησε να κάνει τη διαθήκη της. Ζήτησε πίσω τα χρήματά της και εκείνος εξαφανίστηκε. Μετά το πρώτο σοκ, αποφάσισε να του κάνει μήνυση και η ιστορία πια έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Πρακτικά τουλάχιστον. Γιατί ουσιαστικά εκείνη μπήκε στο λαβύρινθο της κατάθλιψης και της νευρικής ανορεξίας. «Η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι η προδοσία, σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που δεν περιμένεις να σου συμβεί. Κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν ήθελα να βγω από το σπίτι. Κάθισα για δύο χρόνια στον καναπέ μου. Με βοήθησε πολύ το ότι ξαναδιάβασα τον Καζαντζάκη, το ότι άκουσα τις μουσικές μου, τον Ξαρχάκο, τον Χατζιδάκι, διάβασα βιογραφίες επώνυμων γυναικών που πέρασαν τα ίδια. Η Brigitte Bardot έλεγε πως οι άντρες την εκμεταλλεύτηκαν από όταν ήταν 25 ετών. Αντίστοιχες δηλώσεις έχουν κάνει και άλλες καλλιτέχνιδες, όπως η Κάλλας και η Minnelli, με τις οποίες βέβαια δεν θα ήθελα να συγκριθώ. Καταλαβαίνω πια πως, όταν μια γυναίκα βγαίνει μπροστά σε οποιαδήποτε δουλειά και ξεχωρίζει, δεν της το συγχωρεί ο άντρας. Πόσο μάλλον όταν έχει να κάνει και με ένα επάγγελμα σαν το δικό μας, που περιλαμβάνει και τη δημοσιότητα».
Αναρωτιέμαι αν και στο παρελθόν τής είχε συμβεί να προσπαθήσουν να τη μειώσουν οι άντρες, να τη φέρουν σε δύσκολη θέση, επειδή δεν άντεχαν την αναγνωρισιμότητά της. «Ναι, το έχουν προσπαθήσει, είναι αλήθεια. Ευτυχώς, όμως, έχω εισπράξει και πολλή αγάπη. Τώρα πια δεν αντέχω τους τοξικούς ανθρώπους, τους έχω απομακρύνει από τη ζωή μου, έχω γίνει Βούδας και δεν δίνω σημασία σε πράγματα που παλιά με στενοχωρούσαν».
Η αλλαγή στην εμφάνισή σου πάντως είναι εμφανής. Πότε άρχισες να χάνεις κιλά;
Από το 2011 περίπου, όταν άρχισα να του ζητάω χρήματα πίσω και με έζωναν τα φίδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Από το τέλος του 2012, τέσσερις με πέντε φορές το χρόνο ήμουν στο νοσοκομείο. Είχα φτάσει τα 46 κιλά.
Δεν φοβήθηκες για την υγεία σου;
Αυτό που μου συνέβη τι δείχνει; Ότι δεν θέλεις να ζήσεις. Ο οργανισμός όμως κάπου θα πρέπει να ξεσπάσει. Το ξέρω, έχω κάνει κακό στον εαυτό μου κι έχω πικράνει και τους δικούς μου ανθρώπους. Όλη αυτή η περιπέτεια μου έχει κοστίσει πολύ. Υπήρχαν μέρες που μου φαινόταν βουνό να βγω για να πάρω τσιγάρα. Πέρασα πολύ μεγάλο ζόρι. Δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο. Σκέψου μόνο τι πέρασαν οι δικοί μου για να με πιέσουν να φάω.
Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου όταν αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει;
Ο πατέρας μου με βοήθησε πραγματικά. Εγώ δεν τους το έλεγα για να μην τους στενοχωρήσω, μέχρι που μια μέρα άκουσε ένα τηλεφώνημα στο οποίο εγώ κλαίγοντας του έλεγα «θέλω τα λεφτά μου». Τότε κατάλαβε και μου είπε: «Παιδί μου, άκουσα το θρήνο σου και τώρα κατάλαβα γιατί λιώνεις κάθε μέρα. Γιατί το πρώτο που σε έχει πειράξει είναι η προσωπική προδοσία. Από εδώ και πέρα πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς». Ο πατέρας μου ήταν εκείνος που με πίεσε να βγω στη δουλειά, να βγω έξω στη ζωή ξανά, να ανοίξω τα παράθυρα για να μπει το φως. Γιατί, μη νομίζεις, πάλεψα πολύ σε αυτή τη δουλειά για να τα καταφέρω. Δεν μου ήρθαν τα πράγματα τόσο εύκολα.
Αυτή η ιστορία σε έβαλε να κάνεις και ένα ξεκαθάρισμα φίλων;
Κάποτε νόμιζα ότι οι φίλοι φαίνονται στη χαρά, γιατί πρέπει να είσαι μάγκας για να μη ζηλέψεις με τη χαρά του άλλου. Τώρα ξέρω ότι ισχύει και το αντίστροφο: Οι φίλοι φαίνονται και στη λύπη. Εγώ έχω υπάρξει πολύ γενναιόδωρη στη ζωή μου. Μετά, στο πρόβλημα, καταλαβαίνεις πόσοι λακίζουν από δίπλα σου. Βέβαια υπήρξαν άνθρωποι που με στήριξαν και δεν περνούσε από το νου μου, που έκαναν την έκπληξη, με έχουν αφήσει άφωνη με το πόσο με νοιάζονται. Η Μελίνα Τανάγρη λέει σε ένα στίχο «καθένας λέει ό,τι θέλει και βέβαια κάνει ό,τι μπορεί». Δεν έχω απαιτήσεις από τους ανθρώπους τώρα πια.
Πηγή: newsone
Αναρωτιέμαι αν και στο παρελθόν τής είχε συμβεί να προσπαθήσουν να τη μειώσουν οι άντρες, να τη φέρουν σε δύσκολη θέση, επειδή δεν άντεχαν την αναγνωρισιμότητά της. «Ναι, το έχουν προσπαθήσει, είναι αλήθεια. Ευτυχώς, όμως, έχω εισπράξει και πολλή αγάπη. Τώρα πια δεν αντέχω τους τοξικούς ανθρώπους, τους έχω απομακρύνει από τη ζωή μου, έχω γίνει Βούδας και δεν δίνω σημασία σε πράγματα που παλιά με στενοχωρούσαν».
Η αλλαγή στην εμφάνισή σου πάντως είναι εμφανής. Πότε άρχισες να χάνεις κιλά;
Από το 2011 περίπου, όταν άρχισα να του ζητάω χρήματα πίσω και με έζωναν τα φίδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Από το τέλος του 2012, τέσσερις με πέντε φορές το χρόνο ήμουν στο νοσοκομείο. Είχα φτάσει τα 46 κιλά.
Δεν φοβήθηκες για την υγεία σου;
Αυτό που μου συνέβη τι δείχνει; Ότι δεν θέλεις να ζήσεις. Ο οργανισμός όμως κάπου θα πρέπει να ξεσπάσει. Το ξέρω, έχω κάνει κακό στον εαυτό μου κι έχω πικράνει και τους δικούς μου ανθρώπους. Όλη αυτή η περιπέτεια μου έχει κοστίσει πολύ. Υπήρχαν μέρες που μου φαινόταν βουνό να βγω για να πάρω τσιγάρα. Πέρασα πολύ μεγάλο ζόρι. Δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο. Σκέψου μόνο τι πέρασαν οι δικοί μου για να με πιέσουν να φάω.
Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου όταν αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει;
Ο πατέρας μου με βοήθησε πραγματικά. Εγώ δεν τους το έλεγα για να μην τους στενοχωρήσω, μέχρι που μια μέρα άκουσε ένα τηλεφώνημα στο οποίο εγώ κλαίγοντας του έλεγα «θέλω τα λεφτά μου». Τότε κατάλαβε και μου είπε: «Παιδί μου, άκουσα το θρήνο σου και τώρα κατάλαβα γιατί λιώνεις κάθε μέρα. Γιατί το πρώτο που σε έχει πειράξει είναι η προσωπική προδοσία. Από εδώ και πέρα πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς». Ο πατέρας μου ήταν εκείνος που με πίεσε να βγω στη δουλειά, να βγω έξω στη ζωή ξανά, να ανοίξω τα παράθυρα για να μπει το φως. Γιατί, μη νομίζεις, πάλεψα πολύ σε αυτή τη δουλειά για να τα καταφέρω. Δεν μου ήρθαν τα πράγματα τόσο εύκολα.
Αυτή η ιστορία σε έβαλε να κάνεις και ένα ξεκαθάρισμα φίλων;
Κάποτε νόμιζα ότι οι φίλοι φαίνονται στη χαρά, γιατί πρέπει να είσαι μάγκας για να μη ζηλέψεις με τη χαρά του άλλου. Τώρα ξέρω ότι ισχύει και το αντίστροφο: Οι φίλοι φαίνονται και στη λύπη. Εγώ έχω υπάρξει πολύ γενναιόδωρη στη ζωή μου. Μετά, στο πρόβλημα, καταλαβαίνεις πόσοι λακίζουν από δίπλα σου. Βέβαια υπήρξαν άνθρωποι που με στήριξαν και δεν περνούσε από το νου μου, που έκαναν την έκπληξη, με έχουν αφήσει άφωνη με το πόσο με νοιάζονται. Η Μελίνα Τανάγρη λέει σε ένα στίχο «καθένας λέει ό,τι θέλει και βέβαια κάνει ό,τι μπορεί». Δεν έχω απαιτήσεις από τους ανθρώπους τώρα πια.