Στις τέσσερις την νύχτα αρχίζουν ένα τελετουργικό που κανείς, ούτε καν οι σύζυγοί τους δεν γνώριζαν για 30 ολόκληρα χρόνια. Οι σούπερ γιαγιάδες έχουν μία και μοναδική αποστολή: Να φέρουν την ευτυχία. Και το κάνουν με τις φουρνιστές λιχουδιές τους .
«Μια από μας ξεκινά με το κοσκίνισμα του αλευριού και κάποια άλλη με το πλύσιμο των αυγών», εξηγεί η γιαγιά Mary Ellen, η εκπρόσωπος της μυστικής τους ομάδας.
«Κάποια από εμάς φροντίζει τα κουζινικά σκεύη να είναι όλα έτοιμα. Αλλάζουμε αρμοδιότητες, ανάλογα με το τι έχει όρεξη να κάνει η κάθε μία από εμάς εκείνο το βράδυ. Αλλά πρέπει να αναφέρω ότι η γιαγιά Pearl είναι η υπεύθυνη, γιατί είναι η γηραιότερη!» συνεχίζει η γιαγιά Mary Ellen με ένα κλείσιμο του ματιού και ένα χαμόγελο.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ωρών, οι 9 γιαγιάδες (που όλες τους θεωρούν ότι είναι αδελφές παρά τα όσα γράφουν τα πιστοποιητικά γέννησης τους), θα ανακατέψουν εκατοντάδες κιλά μείγματος κέικ , ως μέρος ενός μεγάλου σχεδίου που σκοπό έχει να κάνει τη ζωή κάποιων συνανθρώπων τους λίγο καλύτερη.
Και το πρωί, πριν καταφέρει κανείς να αντιληφθεί το παραμικρό από όλα όσα συμβαίνουν τη νύχτα, εξαφανίζονται πάλι πίσω στην καθημερινή τους ζωή. Το μόνο σημάδι που μπορεί να αφήσουν πίσω τους είναι το παραδεισένιο άρωμα της βανίλιας, του λεμονιού και του λάιμ, που πλανάται στον αέρα.
Ακόμη και ο οδηγός της μεταφορικής, ο οποίος παραλαμβάνει τα εκατοντάδες πακέτα, δεν έχει ιδέα τι κάνουν πραγματικά αυτές οι εννιά γυναίκες ηλικίας από 54 έως 72. Είναι απλά ευτυχισμένος για την αγκαλιά που του δίνουν και για την σακούλα που είναι γεμάτη με λαχταριστά κεράσματα. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι και αυτός είναι ένα μέρος του μεγάλου τους σχεδίου. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε πριν από 35 χρόνια – όταν οι «αδελφές» ξεκίνησαν να συγκεντρώνονται για το εβδομαδιαίο τους παιχνίδι με χαρτιά.
Η Περλ ισχυρίζεται ότι ήταν όλα δική της ιδέα , αλλά η Mary Ellen τα θυμάται λίγο διαφορετικά.
«Θυμάμαι, καθόμασταν όλες μαζί και αναπολούσαμε την MaMaw και τον PaPaw και όλους τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους είχαν βοηθήσει τους συνανθρώπους τους.»
Η MaMaw και ο PaPaw είναι η γιαγιά και ο παππούς που μεγάλωσαν τέσσερις από τις εννιά γυναίκες. Όταν πέθανε η μητέρα της Mary Ellen, ανέλαβαν να τη μεγαλώσουν και εκείνη σαν να ήταν αίμα τους και λίγα χρόνια αργότερα άρχισαν να φροντίζουν και την Pearl, όταν οι γονείς της ήρθαν αντιμέτωποι με σοβαρά οικονομικά προβλήματα..
Η Mary Ellen θυμάται: «Η MaMaw Ruth όταν διάβαζε στην εφημερίδα ότι κάποιος είχε πεθάνει, έστελνε στην οικογένεια του το ξεχωριστό της κέικ. Δεν ήταν απαραίτητο να γνωρίζει την οικογένεια. Ήθελε μόνο να φέρει ένα μικρό χαμόγελο στα πρόσωπα των απαρηγόρητων συγγενών του. Ακολουθώντας το παράδειγμα της, θέλαμε και εμείς να κάνουμε με κάποιο τρόπο τη διαφορά. Όπως εκείνη!!»
Έτσι, οι 9 κυρίες άρχισαν να ψάχνουν για ιδέες που θα κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο..
«Μία από τις αδελφές πρότεινε ότι θα έπρεπε όλες να αρχίσουμε να κάνουμε τη δική μας μπουγάδα αντί να δίνουμε τα ρούχα στο καθαριστήριο και τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε να τα ξοδεύουμε για καλό σκοπό. Ομολογώ ότι στην αρχή διαμαρτυρήθηκα. Υπάρχει κάτι με το πλύσιμο και το σιδέρωμα των ρούχων που δεν μου αρέσει. Αλλά ήμουν η μειοψηφία ! Έτσι και οι 9 από εμάς καταφέραμε να βάλουμε στην άκρη περίπου 400 δολάρια το μήνα και οι σύζυγοι μας δεν κατάλαβαν ποτέ τίποτα. Τα πουκάμισα τους φαινόταν μια χαρά. Ολοκάθαρα και καλοσιδερωμένα!»
Στη συνέχεια οι γυναίκες άρχισαν να αφουγκράζονται. Έστηναν αυτί, με καλές προθέσεις φυσικά, στο κομμωτήριο, στο φούρνο και στο παντοπωλείο. Και όταν άκουγαν για μια χήρα ή για μια ανύπαντρη μητέρα που χρειάζεται βοήθεια, πάντα ανώνυμα, πλήρωναν τους λογαριασμούς της ή αγόραζαν και άφηναν στην πόρτα της μερικά καινούργια ρούχα για τα παιδιά.
«Θέλαμε να βοηθήσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε» είπε η Mary Ellen. «Και θέλαμε να το κάνουμε χωρίς να στερήσουμε πράγματα από τις οικογένειές μας. Έτσι η επόμενη ιδέα ήταν να ξεκινήσουμε να μαζεύουμε κουπόνια και να τα εξαργυρώνουμε κάθε Τετάρτη στο Σουπερμάρκετ που είχε προσφορές. Με αυτό τον τρόπο κάθε εβδομάδα με αγορές 100 δολαρίων φεύγαμε με προϊόντα αξίας 700 δολαρίων.»
Τι έκαναν τα προϊόντα; Η γιαγιάδες μάθαιναν πού ζει κάποιο άτομο που είχε ανάγκη και του έστελναν ένα πακέτο με ένα σημείωμα που έγραφε:
«Κάποιος σ’ αγαπάει».
Μέσα στο πακέτο πάντα φρόντιζαν να βάζουν και ένα από ξεχωριστά κέικ της MaMaw Ruth.
Και όσο περισσότερους ανθρώπους βοηθούσαν, τόσο πιο τολμηρές γίνονταν.
«Η επόμενη ιδέα ήταν να τριγυρίζουμε με το αυτοκίνητο σε διάφορες γειτονιές», λέει η Mary Ellen. «Πηγαίναμε στις φτωχογειτονιές και ψάχναμε για σπίτια που δεν είχαν κλιματιστικό ή που τα φώτα ήταν κλειστά το βράδυ, το οποίο σήμαινε ότι πιθανότατα δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον λογαριασμό του ρεύματος. Λίγο πριν βγει ο ήλιος επιστρέφαμε κρυφά σαν τους διαρρήκτες και αφήναμε στην πόρτα ένα μικρό πακέτο αγάπης».
Για τρεις δεκαετίες, οι καλές πράξεις των εννιά γιαγιάδων περνούσαν απαρατήρητες. Μέχρι που πριν από πέντε χρόνια, ο σύζυγός της μίας, της Mary Ellen, άρχισε να παρατηρεί επιπλέον χιλιόμετρα στο αυτοκίνητο και μεγάλα χρηματικά ποσά να λείπουν από τον τραπεζικό του λογαριασμό.
«Μου παρουσίασε παραστατικά από την τράπεζα, στα οποία ήταν υπογραμμισμένες όλες οι αναλήψεις», είπε η Mary Ellen.
«Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι είχα αγοράσει κάποια πράγματα, αλλά είχε αυτό το βλέμμα στο πρόσωπό του, που δεν το είχα δει ποτέ στο παρελθόν. Κατάλαβα τι περνούσε μάλλον από το μυαλό του και έτσι κάλεσα τις αδελφές μου και τους είπα: «Πρέπει όλες σας να έρθετε αμέσως εδώ.»
Έτσι, έπειτα από 30 χρόνια σε μυστική αποστολή, οι 9 γιαγιάδες μαζί με τους συζύγους τους, συγκεντρώθηκαν στο σαλόνι της Mary Ellen και τους αποκάλυψαν την αλήθεια . Είπαν στους συζύγους τους για τη μπουγάδα και τις συζητήσεις που κρυφάκουγαν, ακόμη και για τις νυχτερινές τους βόλτες στις γειτονιές. Και εδώ είναι που η ιστορία τους γίνεται ακόμη καλύτερη: Οι σύζυγοι τους προσφέρθηκαν να τις βοηθήσουν.
«Έμειναν κατάπληκτοι με αυτό που κάναμε και που δεν το είχαν ανακαλύψει μέχρι τότε. Και το κράτησαν και αυτοί μυστικό!»
Μετά από ένα μικρό διάστημα τα ζευγάρια αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να μοιραστούν το μυστικό με τα ενήλικα παιδιά τους. Και όλη αυτή η ευτυχία άρχισε να μεγαλώνει ακόμη περισσότερο.
Τα παιδιά ενθάρρυναν τις μητέρες τους να αρχίσουν να πωλούν τα κέικ στο διαδίκτυο, για να μπορούν να συγκεντρώσουν περισσότερα χρήματα και να βοηθήσουν ακόμη περισσότερους ανθρώπους. Δεν είχαν περάσει δυο μήνες και οι παραγγελίες αυξήθηκαν. Άρχισαν να δέχονται περισσότερες από 100 παραγγελίες την ημέρα!
«Την πρώτη φορά που είδαμε τόσες παραγγελίες, αρχίσαμε να χοροπηδάμε σαν τρελές» θυμάται η Mary Ellen χαμογελώντας. «Ήμασταν όλες τόσο ενθουσιασμένες! Τότε καλέσαμε όλα τα παιδιά και τα ρωτήσαμε «Τώρα τι κάνουμε; Ποιο πρέπει να είναι το επόμενο μας βήμα;»
Το επόμενο τους βήμα ήταν να μεταφέρουν την μυστική επιχείρηση ψησίματος στην κουζίνα ενός εστιατορίου που ανήκε σε έναν από τους γιους τους. Φυσικά πάντα το ψήσιμο γίνονταν πριν πιάσει δουλειά το προσωπικό του εστιατορίου. Προσέλαβαν ακόμη και μια «συντονίστρια ευτυχίας», της οποίας η κωδική ονομασία είναι Sunny και η ταυτότητά της παραμένει μυστική, ώστε να μπορεί να κρυφακούει ελεύθερα στους διάφορους χώρους που τριγυρίζει.
«Ορκίστηκε άκρα μυστικότητα, ούτε οι ίδιοι οι γονείς της δεν γνωρίζουν το παραμικρό. Νομίζουν ότι δουλεύει στον χώρο του μάρκετινγκ! Αν το σκεφτεί κανείς όμως αυτό δεν είναι ψέμα. Όντως κάνει δημόσιες σχέσεις αναζητώντας ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια στο σούπερ μάρκετ».
Σήμερα οι 9 γιαγιάδες, χάρη στην διαδικτυακή τους επιτυχία, μπορούν να αναλάβουν ακόμη μεγαλύτερες αποστολές. Πρόσφατα δώρισαν μαξιλάρια, κλινοσκεπάσματα και προϊόντα προσωπικής φροντίδας, αξίας 5,000 δολαρίων, σε ένα ίδρυμα θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.Και τον Αύγουστο, θα βραβεύσουν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το άτομο που έχει κάνει τη διαφορά στη δική του κοινότητα.Έτσι, οι 9 κυρίες άρχισαν να ψάχνουν για ιδέες που θα κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο..
«Μία από τις αδελφές πρότεινε ότι θα έπρεπε όλες να αρχίσουμε να κάνουμε τη δική μας μπουγάδα αντί να δίνουμε τα ρούχα στο καθαριστήριο και τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε να τα ξοδεύουμε για καλό σκοπό. Ομολογώ ότι στην αρχή διαμαρτυρήθηκα. Υπάρχει κάτι με το πλύσιμο και το σιδέρωμα των ρούχων που δεν μου αρέσει. Αλλά ήμουν η μειοψηφία ! Έτσι και οι 9 από εμάς καταφέραμε να βάλουμε στην άκρη περίπου 400 δολάρια το μήνα και οι σύζυγοι μας δεν κατάλαβαν ποτέ τίποτα. Τα πουκάμισα τους φαινόταν μια χαρά. Ολοκάθαρα και καλοσιδερωμένα!»
Στη συνέχεια οι γυναίκες άρχισαν να αφουγκράζονται. Έστηναν αυτί, με καλές προθέσεις φυσικά, στο κομμωτήριο, στο φούρνο και στο παντοπωλείο. Και όταν άκουγαν για μια χήρα ή για μια ανύπαντρη μητέρα που χρειάζεται βοήθεια, πάντα ανώνυμα, πλήρωναν τους λογαριασμούς της ή αγόραζαν και άφηναν στην πόρτα της μερικά καινούργια ρούχα για τα παιδιά.
«Θέλαμε να βοηθήσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε» είπε η Mary Ellen. «Και θέλαμε να το κάνουμε χωρίς να στερήσουμε πράγματα από τις οικογένειές μας. Έτσι η επόμενη ιδέα ήταν να ξεκινήσουμε να μαζεύουμε κουπόνια και να τα εξαργυρώνουμε κάθε Τετάρτη στο Σουπερμάρκετ που είχε προσφορές. Με αυτό τον τρόπο κάθε εβδομάδα με αγορές 100 δολαρίων φεύγαμε με προϊόντα αξίας 700 δολαρίων.»
Τι έκαναν τα προϊόντα; Η γιαγιάδες μάθαιναν πού ζει κάποιο άτομο που είχε ανάγκη και του έστελναν ένα πακέτο με ένα σημείωμα που έγραφε:
«Κάποιος σ’ αγαπάει».
Μέσα στο πακέτο πάντα φρόντιζαν να βάζουν και ένα από ξεχωριστά κέικ της MaMaw Ruth.
Και όσο περισσότερους ανθρώπους βοηθούσαν, τόσο πιο τολμηρές γίνονταν.
«Η επόμενη ιδέα ήταν να τριγυρίζουμε με το αυτοκίνητο σε διάφορες γειτονιές», λέει η Mary Ellen. «Πηγαίναμε στις φτωχογειτονιές και ψάχναμε για σπίτια που δεν είχαν κλιματιστικό ή που τα φώτα ήταν κλειστά το βράδυ, το οποίο σήμαινε ότι πιθανότατα δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον λογαριασμό του ρεύματος. Λίγο πριν βγει ο ήλιος επιστρέφαμε κρυφά σαν τους διαρρήκτες και αφήναμε στην πόρτα ένα μικρό πακέτο αγάπης».
Για τρεις δεκαετίες, οι καλές πράξεις των εννιά γιαγιάδων περνούσαν απαρατήρητες. Μέχρι που πριν από πέντε χρόνια, ο σύζυγός της μίας, της Mary Ellen, άρχισε να παρατηρεί επιπλέον χιλιόμετρα στο αυτοκίνητο και μεγάλα χρηματικά ποσά να λείπουν από τον τραπεζικό του λογαριασμό.
«Μου παρουσίασε παραστατικά από την τράπεζα, στα οποία ήταν υπογραμμισμένες όλες οι αναλήψεις», είπε η Mary Ellen.
«Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι είχα αγοράσει κάποια πράγματα, αλλά είχε αυτό το βλέμμα στο πρόσωπό του, που δεν το είχα δει ποτέ στο παρελθόν. Κατάλαβα τι περνούσε μάλλον από το μυαλό του και έτσι κάλεσα τις αδελφές μου και τους είπα: «Πρέπει όλες σας να έρθετε αμέσως εδώ.»
Έτσι, έπειτα από 30 χρόνια σε μυστική αποστολή, οι 9 γιαγιάδες μαζί με τους συζύγους τους, συγκεντρώθηκαν στο σαλόνι της Mary Ellen και τους αποκάλυψαν την αλήθεια . Είπαν στους συζύγους τους για τη μπουγάδα και τις συζητήσεις που κρυφάκουγαν, ακόμη και για τις νυχτερινές τους βόλτες στις γειτονιές. Και εδώ είναι που η ιστορία τους γίνεται ακόμη καλύτερη: Οι σύζυγοι τους προσφέρθηκαν να τις βοηθήσουν.
«Έμειναν κατάπληκτοι με αυτό που κάναμε και που δεν το είχαν ανακαλύψει μέχρι τότε. Και το κράτησαν και αυτοί μυστικό!»
Μετά από ένα μικρό διάστημα τα ζευγάρια αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να μοιραστούν το μυστικό με τα ενήλικα παιδιά τους. Και όλη αυτή η ευτυχία άρχισε να μεγαλώνει ακόμη περισσότερο.
Τα παιδιά ενθάρρυναν τις μητέρες τους να αρχίσουν να πωλούν τα κέικ στο διαδίκτυο, για να μπορούν να συγκεντρώσουν περισσότερα χρήματα και να βοηθήσουν ακόμη περισσότερους ανθρώπους. Δεν είχαν περάσει δυο μήνες και οι παραγγελίες αυξήθηκαν. Άρχισαν να δέχονται περισσότερες από 100 παραγγελίες την ημέρα!
«Την πρώτη φορά που είδαμε τόσες παραγγελίες, αρχίσαμε να χοροπηδάμε σαν τρελές» θυμάται η Mary Ellen χαμογελώντας. «Ήμασταν όλες τόσο ενθουσιασμένες! Τότε καλέσαμε όλα τα παιδιά και τα ρωτήσαμε «Τώρα τι κάνουμε; Ποιο πρέπει να είναι το επόμενο μας βήμα;»
Το επόμενο τους βήμα ήταν να μεταφέρουν την μυστική επιχείρηση ψησίματος στην κουζίνα ενός εστιατορίου που ανήκε σε έναν από τους γιους τους. Φυσικά πάντα το ψήσιμο γίνονταν πριν πιάσει δουλειά το προσωπικό του εστιατορίου. Προσέλαβαν ακόμη και μια «συντονίστρια ευτυχίας», της οποίας η κωδική ονομασία είναι Sunny και η ταυτότητά της παραμένει μυστική, ώστε να μπορεί να κρυφακούει ελεύθερα στους διάφορους χώρους που τριγυρίζει.
«Ορκίστηκε άκρα μυστικότητα, ούτε οι ίδιοι οι γονείς της δεν γνωρίζουν το παραμικρό. Νομίζουν ότι δουλεύει στον χώρο του μάρκετινγκ! Αν το σκεφτεί κανείς όμως αυτό δεν είναι ψέμα. Όντως κάνει δημόσιες σχέσεις αναζητώντας ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια στο σούπερ μάρκετ».
Πόσα χρήματα υπολογίζουν ότι έχουν ξοδέψει μέχρι σήμερα επιτελώντας το όμορφο έργο τους; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, τα τελευταία 35 χρόνια έχουν συνεισφέρει σχεδόν 900.000 δολάρια για να κάνουν κάποιους συνανθρώπους τους λίγο πιο ευτυχισμένους!
Αλλά η διαδικτυακή τους εξέλιξη δεν σημαίνει ότι έχουν ξεχάσει αυτά τα μικρά πράγματα που κάνουν τη ζωή λίγο πιο όμορφη. Κάποιες φορές απλά ανοίγουν τον τηλεφωνικό κατάλογο και επιλέγουν τυχαία ένα όνομα για να του στείλουν ένα κέικ. Και αν κάποια από τις γιαγιάδες βρεθεί στο σουπερμάρκετ και αντιληφθεί ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια, γεμίζουν ένα πακέτο και το αφήνουν στην πόρτα του. Όπως παλιά!
«Δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί όσο ήμασταν εμείς που είχαμε κοντά μας την MaMaw και τον PaPaw για να μας φροντίσουν, να μας μεγαλώσουν και να διορθώσουν όλα εκείνα τα πράγματα που κάναμε λάθος. Έτσι, αυτός είναι ο τρόπος μας για να δώσουμε και εμείς κάτι πίσω» λέει χαμογελαστή η Mary Ellen.
«Θέλουμε οι άνθρωποι να ξέρουν ότι κάποιος εκεί έξω νοιάζεται αρκετά για να κάνει κάτι. Και θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι η ευτυχία υπάρχει. Ότι μπορεί να έρθει στην πόρτα σου, με τρόπους που ούτε καν μπορείς να φανταστείς».
