Μερικά αποσπάσματα από την συνέντευξη του Τοροσίδη στην εφημερίδα «Φως». Για το αν του έμεινε κάποιο απωθημένο: «Απωθημένα δεν θα το έλεγα. Η μόνη στενοχώρια είναι ο αποκλεισμός από τη Μέταλιστ. Μπορούσαμε να περάσουμε εκείνο το βράδυ. Θα ήταν μια νίκη γοήτρου, μια καλή πρόκριση αν ερχόταν και ο Ολυμπιακός θα ανέβαινε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω στην Ευρώπη. Έχω πει ότι δεν θέλω να στεναχωριέμαι για το ποδόσφαιρο, το θεωρώ ένα παιχνίδι και υπάρχουν άλλα πράγματα πολύ σημαντικότερα στη ζωή. Όμως τότε στενοχωρήθηκα. Μου είχε μείνει ο τρόπος που αποκλειστήκαμε εκείνο το βράδυ. Βλέπω ακόμη κάποια βίντεο και παγώνω. Είχαμε και καλή ομάδα...»
Για την... δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που τον κατηγόρησαν: «Μιλάω σπανιότατα, θέλω η αλήθεια και η ειλικρίνεια να θριαμβεύουν πάντα! Έλεγαν “ο Τοροσίδης διαλέγει παιχνίδια. Παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ και στα ντέρμπι”. Δεν ήταν, ρε παιδιά, ότι διάλεγα αγώνες. Η ψυχολογία μου όμως σαν άνθρωπος ήταν έτσι. Γούσταρα. Έβλεπα αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ και γούσταρα. Ερχόταν ντέρμπι και φτιαχνόμουν, ήμουν έτοιμος. Αλλά μέχρι εκεί. Μετά τα ίδια και τα ίδια. Ράκος ήμουν. Τι να πω; Ψέματα; Και επειδή ποτέ δεν θέλω να κάνω τον ηθοποιό, ούτε να κοροϊδεύω, διάλεξα να φύγω από την Ελλάδα! Και από το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο δυστυχώς είναι στα κάτω του... Το αγαπάω πολύ, δεν θα το περιφρονούσα ποτέ, αλλά δεν είναι στα καλύτερά του και το ξέρουμε όλοι.
Είχα εξαρχής ξεκαθαρίσει ότι θέλω να φύγω. Δεν διαφωνώ, είδες σου το είπα! Τι να λέμε, ψέματα; Και στο διάστημα αυτό, κατά καιρούς, εξέφραζα την επιθυμία μου. Έλεγα δεν είμαι ψυχολογικά καλά, το να συνεχίσω να αγωνίζομαι δεν με βοήθαγε. Και ξεχάστε ότι υπήρχε θέμα με την ομάδα μου. Με τον Ολυμπιακό ποτέ δεν είχα πρόβλημα. Και οι συζητήσεις μου με τον Μαρινάκη ήταν πάρα πολλές. Έμενα γιατί ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να με δώσει. Ο Μαρινάκης μέχρι την τελευταία στιγμή πάλευε να με κρατήσει. Και το ξέρω καλά αυτό! Με εκτιμούσε, με πήγαινε σαν παίκτη και σαν άνθρωπο και ήθελε να εξαντλήσει την κάθε πιθανότητα για να μείνω στον Ολυμπιακό! Κάποιος να ρωτήσει “γιατί δεν έφυγες νωρίτερα;”. Ο Ολυμπιακός το πάλευε, αυτή είναι η αλήθεια! Δεν ήθελαν να με πουλήσουν, ο πρόεδρος γούσταρε να με κρατήσει. Του έλεγα “άσε με, δεν είμαι καλά, θέλω να φύγω. Μπορεί να ξαναγυρίσω, αλλά τώρα θέλω να φύγω”. Και για να το πετύχω θυσίασα και τα λεφτά. Δεδουλευμένα. Τα λέω όλα τώρα για να μάθει ο κόσμος τι πραγματικά έγινε. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να μαθευτεί»
Για τον Ζαρντίμ: «Δεν είχε πλάνο. Πέρυσι ο Ολυμπιακός έπαιξε τρομερό ποδόσφαιρο. Ο Ζαρντίμ διαδέχτηκε έναν ικανότατο προπονητή, τον Βαλβέρδε, και ο ίδιος δεν είχε καθαρό πλάνο. Δεν ήταν κακός άνθρωπος. Απλώς δεν είχε την πείρα μεγάλου σωματείου. Δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε τέτοιο βάρος. Ήρθε σε ένα πρωτάθλημα άλλης νοοτροπίας. Ο Βαλβέρδε ήταν και παλαιότερα στον Ολυμπιακό και ήξερε τι θα βρει τη δεύτερη φορά. Παράδειγμα, χάσαμε στην Ξάνθη και ο Βαλβέρδε ήταν ήρεμος. Σε καθησύχαζε με τον τρόπο του, σαν να σου έλεγε: “έχουμε καλή ομάδα. Δεν έγινε κάτι, πάμε την άλλη Κυριακή να κερδίσουμε”. Ο Ζαρντίμ δεν είχε εμπειρίες. Ήταν στην Μπράγκα, αλλά δεν μπορώ να την συγκρίνω με τον Ολυμπιακό. Ναι μεν είναι στις τέσσερις καλές της Πορτογαλίας, άλλο όμως Ολυμπιακός και άλλο Ελλάδα και άλλο Πορτογαλία. Δεν συγκρίνονται το ένα με το άλλο».
Για τον Κόκκαλη: «Είναι ο άνθρωπος που με έφερε στην ομάδα. Με εμπιστεύτηκε. Πήρε το ρίσκο, κατά τα ψέματα. Τον δικαίωσα θέλω να πιστεύω για την επιλογή του. Έχω πολύ καλές σχέσεις μαζί του…».
Για τον Μαρινάκη: «Με έκανε αρχηγό! Η σχέση μου με τον πρόεδρο ήταν και είναι άριστη. Το είδα και μετά το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Δεν ήταν αλήθεια όσα δημοσιεύονταν. Με ενοχλούσαν. Εμένα μου φέρθηκε από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή αντρίκεια και ντόμπρα! Μου είπε “δες εσύ τι θες να κάνεις” και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μου φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, άσχετα αν η δική του επιθυμία ήταν να μείνω. Τα είπαμε αυτά…».
Για τον Βαλβέρδε: «Μεγάλος προπονητής, αλλά και εξαίρετος άνθρωπος. Ο Ολυμπιακός πήρε πολλά από τον Βαλβέρδε, αλλά και ο Βαλβέρδε από τον Ολυμπιακό. Το ελληνικό ποδόσφαιρο κέρδισε από την παρουσία του».
Για το τι του έχει μείνει στην καρδιά του: «Ο κόσμος πρώτα από όλα! Τον κόσμο τον αγάπησα και τον αγαπάω, άσχετα αν άκουσα πολλά τον τελευταίο χρόνο! Κάπου είχε δίκιο. Δεν γινόταν να μην αποδίδω σε κάποια παιχνίδια και να μην γκρινιάζει ο κόσμος. Δεν πούλησα Ολυμπιακοφροσύνη. Ποτέ δεν έτρεξα να φιλήσω τη φανέλα, να χτυπηθώ στα κάγκελα. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούσα την ομάδα. Την αγαπούσα και την αγαπάω και θα την αγαπώ. Μια ζωή είναι έξι χρόνια σε μια ομάδα! Το 1/3 της καρδιάς σου, δεν είναι παίξε-γέλασε. Όποιος πει “ξέχασα και δεν αγαπάω” είναι αχάριστος».
