Μέχρι το απόγευμα της Τρίτης, όταν άρχιζε η συνεδρίαση του Eurogroup, φαίνεται ότι είχε υποτιμηθεί η αποφασιστικότητα και των δύο πλευρών να επιμείνουν μέχρι τέλους στις θέσεις τους, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι όλο και περισσότερο η απόφαση για την εκταμίευση της δόσης για την Ελλάδα εξελίσσεται σε παρτίδα «ρώσικης ρουλέτας» για ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Σε αυτή τη σύγκρουση, που αφορά και την ίδια τη μορφή που θα λάβει η περαιτέρω πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης περιορίζονται σε ρόλο σχεδόν θεατή, καθώς ακόμη και ο κλασικός δεύτερος πυλώνας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η Γαλλία, δείχνει εξουδετερωμένη μετά και την προειδοποιητική βολή» από τον «Εκόνομιστ» και την υποβάθμιση από τη Moody's που ακολούθησε.
Η θέση του ΔΝΤ ήταν γνωστή από την αρχή, καθώς και λόγω του καταστατικού του δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα διάσωσης μιας χώρας το χρέος της οποίας δεν είναι βιώσιμο, ώστε τα κράτη - μέλη του να μην κινδυνεύουν να χάσουν τα δάνεια που προσφέρουν.
Προβλέψεις
Το πλαίσιο εντός του οποίου ενεπλάκη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα προβλέπει ότι το 2020 το χρέος πρέπει να έχει περιοριστεί στο 120% του ΑΕΠ και οι παρούσες προβλέψεις ότι το χρέος στην καλύτερη περίπτωση θα έχει φθάσει το 144% το 2020 ή το 133% το 2022, υποχρεώνουν τη κ. Λαγκάρντ να υιοθετήσει τη σκληρή διαπραγματευτική στάση.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι ο περιορισμός του χρέους στο 120% απαιτεί νέα χρηματοδότηση και περιμένει να ακούσει πειστικές προτάσεις, διαφορετικά κρατά στο τραπέζι τη βασική πρότασή του για κούρεμα του ελληνικού χρέους που διακρατεί ο δημόσιος τομέας (OSI), η ΕΚΤ και τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.
Αυτό αποτελεί κόκκινη γραμμή για τη Γερμανία, η οποία εν όψει και των εκλογών του Σεπτεμβρίου δεν είναι διατεθειμένη να παραδεχτεί ότι θα υποστεί απώλειες με το κούρεμα του ελληνικού χρέους και εφευρίσκει «ενδιάμεσες» και «μισές» λύσεις, που δεν οδηγούν όμως στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η γερμανική κυβέρνηση χρειάστηκε σχεδόν δύο χρόνια για να αποφασίσει ότι θα στηρίξει την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και η αγωνία όλων είναι εάν θα χρειαστεί ανάλογο διάστημα για να καταλήξει στο ποιος και πόσα χρήματα θα καταβάλει για να επιτευχθεί η οριστική διάσωση της ελληνικής οικονομίας, οπότε θα είναι πολύ αργά για την Ευρωζώνη.
Η μετάθεση όμως της οριστικής λύσης στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους δημιουργεί συνεχώς νέες ανάγκες χρηματοδότησης, ενώ η εκκρεμότητα με την Ελλάδα κρατά στην άκρη του γκρεμού την Πορτογαλία, την Ισπανία αλλά και την Ιταλία.
Τρύπα 20 δισ.
Η εξώθηση στα άκρα της σύγκρουσης με το ΔΝΤ και η αδυναμία επίτευξης συμβιβαστικής λύσης θα οδηγήσει σε υποχρεωτική αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που θα ισοδυναμεί με νέα τρύπα σχεδόν 20 δισ. ευρώ αλλά και μεγαλύτερη απονομιμοποίηση του προγράμματος, καθώς πλέον θα είναι σαφές στους πολίτες των χωρών της Ευρωζώνης ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα δεν θα αποπληρωθούν ποτέ.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ
Ο κίνδυνος ατυχήματος για τον ισχυρό Βορρά
Με τα σημερινά δεδομένα, πάντως, δεν αρκεί μόνον η προοπτική των εκλογών του Σεπτεμβρίου για να ερμηνευθεί η τακτική της κυβέρνησης Α. Μέρκελ στην κρίση χρέους, καθώς γίνονται και δεύτερες σκέψεις για τις στρατηγικές επιλογές του Βερολίνου σε σχέση με το μέλλον της Ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Οι ιδέες για ισχυρό μέτωπο των χωρών της «βόρειας» Ευρωζώνης, που θα επιβληθεί στις αδύναμες και ισοπεδωμένες από την κρίση και τις «διαρθρωτικές» αλλαγές χώρες του Νότου, παραμένουν ζωντανές, αλλά δεν φαίνεται να έχουν συνυπολογίσει το ενδεχόμενο «ατυχήματος» που θα κλονίσει τελικά και την ίδια τη Γερμανία.
Οι Γερμανοί θεωρούν ότι η περιθωριοποίηση και η εξουθένωση της Ελλάδας θα είναι το «παράδειγμα» για τις υπόλοιπες χώρες του Νότου, ώστε να αποδεχθούν τους όρους που θα τεθούν για τη δημοσιονομική προσαρμογή τους και την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, υπό τη σκληρή και επιτόπια εποπτεία της γερμανικής κυβέρνησης και των Βρυξελλών.
Μια «συνταγή» που ίσως μπορεί να λειτουργήσει για την Ελλάδα, ενδεχομένως για την Πορτογαλία, δυσκολότερα για την Ισπανία, αλλά αδύνατον για τη Γαλλία...
ethnos
