Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως οι διατροφικές μας επιλογές «φωτογραφίζουν» τη διάθεση μας, δηλαδή τα συναισθήματα που νιώθουμε μας κατευθύνουν στην επιλογή συγκεκριμένων τροφών με σκοπό να τα «ελέγξουμε» ή να τα ξεσπάσουμε.
nutrimed
Εσείς... τι σκοπεύετε να φάτε σήμερα;
Τα άτομα με μελαγχολία ή με καταπιεσμένη ερωτική ζωή διαπιστώνεται πως καταφεύγουν στην κατανάλωση τροφών που είναι πλούσιες σε υδατάνθρακες, όπως το σκέτο ψωμί, τα γλυκά ή τα μπισκότα.
Τα άτομα με μελαγχολία ή με καταπιεσμένη ερωτική ζωή διαπιστώνεται πως καταφεύγουν στην κατανάλωση τροφών που είναι πλούσιες σε υδατάνθρακες, όπως το σκέτο ψωμί, τα γλυκά ή τα μπισκότα.
Ως πιο πιθανός προτεινόμενος μεταβολικός μηχανισμός είναι αυτός σύμφωνα με τον οποίο τα φαγητά αυτά αυξάνουν τα επίπεδα σεροτονίνης στο αίμα, μίας ορμόνης που σχετίζεται με την καλή διάθεση και συνεπώς το άτομο βρίσκει αυτό που αναζητά μέσα από την τροφή. Μια δύσκολη συναισθηματική περίοδος αντιμετωπίζεται με τροφές που καταναλώναμε στην παιδική μας ηλικία όπως τα παγωτά και οι κρέμες, τα οποία μας «γυρίζουν» σε στιγμές ξεγνοιασιάς.
Από την άλλη οι ιδιαίτερα αγχωμένοι άνθρωποι εμφανίζουν την τάση να επιλέγουν αλμυρά σνακ, όπως τα πατατάκια, ποπ κορν ξηρούς καρπούς. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι το stress ευθύνεται για την αυξημένη παραγωγή αδρεναλίνης από τα επινεφρίδια, υπεύθυνα, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς με την επιθυμία μας για αλμυρή τροφή.
Το αίσθημα της μοναξιάς βρίσκει την λύση του τεχνητά σε λιπαρές τροφές (παγωτά, γλυκά) που καλύπτουν το συναισθηματικό αυτό κενό με μια ευχάριστη και απαλή γεύση στο στόμα, ενώ κάποιος με έντονο το συναίσθημα της ζήλιας τείνει να γεμίζει το πιάτο του με ό,τι βρει μπροστά του, παλινδρομώντας στην παιδική του ηλικία όπου καλούνταν να συναγωνιστεί τα αδέλφια του στο τραπέζι.
Συμπερασματικά λοιπόν συνάγεται πως αν η διατροφική μας συμπεριφορά προδίδει, έστω και κατά ένα ποσοστό τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, τότε ίσως να μπορούσαμε να κατανοήσουμε το γιατί και το πώς, κάποιοι καταφέρνουν να είναι εγκρατείς ενώ άλλοι χάνουν τον έλεγχο καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες τροφής.
Από την άλλη οι ιδιαίτερα αγχωμένοι άνθρωποι εμφανίζουν την τάση να επιλέγουν αλμυρά σνακ, όπως τα πατατάκια, ποπ κορν ξηρούς καρπούς. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι το stress ευθύνεται για την αυξημένη παραγωγή αδρεναλίνης από τα επινεφρίδια, υπεύθυνα, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς με την επιθυμία μας για αλμυρή τροφή.
Το αίσθημα της μοναξιάς βρίσκει την λύση του τεχνητά σε λιπαρές τροφές (παγωτά, γλυκά) που καλύπτουν το συναισθηματικό αυτό κενό με μια ευχάριστη και απαλή γεύση στο στόμα, ενώ κάποιος με έντονο το συναίσθημα της ζήλιας τείνει να γεμίζει το πιάτο του με ό,τι βρει μπροστά του, παλινδρομώντας στην παιδική του ηλικία όπου καλούνταν να συναγωνιστεί τα αδέλφια του στο τραπέζι.
Συμπερασματικά λοιπόν συνάγεται πως αν η διατροφική μας συμπεριφορά προδίδει, έστω και κατά ένα ποσοστό τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, τότε ίσως να μπορούσαμε να κατανοήσουμε το γιατί και το πώς, κάποιοι καταφέρνουν να είναι εγκρατείς ενώ άλλοι χάνουν τον έλεγχο καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες τροφής.
