Όχι στην πώληση της Δωδώνης είπαν οι ομοσπονδίες αγροτικών συλλόγων
Άρτας, Πρέβεζας και Αιτωλοακαρνανίας με μπλόκο στη γέφυρα Καλογήρου. Και
τάβαλαν με τους...
μεγαλοκτηνοτρόφους και τις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών Όπως τόνισαν οι ομιλητές, "το τελευταίο εξάμηνο, προωθήθηκε με γοργούς ρυθμούς
από τις κυβερνήσεις που πέρασαν και περνούν από τον τόπο, το ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗ, ανοίγοντας έναν κύκλο συζητήσεων για το μέλλον τις βιομηχανίας, τις δυνατότητές της, τις επιπτώσεις που θα έχει η ιδιωτικοποίησή της κλπ. Οι αναλύσεις καθώς και οι «προτάσεις» που κατατέθηκαν τόσο από τους φορείς της περιοχής (Περιφερειάρχη, Δημάρχους κλπ) όσο και από τους «φυσικούς φορείς» (μεγαλοκτηνοτρόφους, ΕΑΣ κλπ), απέφυγαν επιμελώς (και επί τούτου) να φωτίσουν δυο βασικές πλευρές του ζητήματος: α) ότι όλα τα οικονομικά μέτρα που παίρνονται – μαζί και το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ – δεν είναι οικονομίστικα, αλλά βαθιά πολιτικά, σχετίζονται δηλαδή με το ποιος έχει στα χέρια του τον πλούτο του τόπου άρα με το ποιος εξουσιάζει επί της ουσίας β) ότι οι πολιτικές που χαράζονται από εκείνους που έχουν την εξουσία στα χέρια τους, δεν αφορούν τα επόμενα δύο – τρία χρόνια, αλλά είναι μακροπρόθεσμες, με ορίζοντα 20ετία, 30ετία κλπ. Άρα, η ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ δεν έγινε ούτε για να μπουν λεφτά στα «κρατικά» ταμεία γενικά, ούτε γιατί το επέβαλε η καπιταλιστική κρίση (το μνημόνιο, η τρόικα κλπ)". Και πρόσθεσαν: "Οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι και εργαζόμενοι καλούνται να παλέψουν να μην γίνει πράξη το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ, να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των αγροτοσυνεταιριστών μεταποιητικών επιχειρήσεων και να σχεδιαστεί η ανάπτυξη τους για παράγωγη που να καλύπτει τις εργατικές λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου".
μεγαλοκτηνοτρόφους και τις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών Όπως τόνισαν οι ομιλητές, "το τελευταίο εξάμηνο, προωθήθηκε με γοργούς ρυθμούς
από τις κυβερνήσεις που πέρασαν και περνούν από τον τόπο, το ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗ, ανοίγοντας έναν κύκλο συζητήσεων για το μέλλον τις βιομηχανίας, τις δυνατότητές της, τις επιπτώσεις που θα έχει η ιδιωτικοποίησή της κλπ. Οι αναλύσεις καθώς και οι «προτάσεις» που κατατέθηκαν τόσο από τους φορείς της περιοχής (Περιφερειάρχη, Δημάρχους κλπ) όσο και από τους «φυσικούς φορείς» (μεγαλοκτηνοτρόφους, ΕΑΣ κλπ), απέφυγαν επιμελώς (και επί τούτου) να φωτίσουν δυο βασικές πλευρές του ζητήματος: α) ότι όλα τα οικονομικά μέτρα που παίρνονται – μαζί και το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ – δεν είναι οικονομίστικα, αλλά βαθιά πολιτικά, σχετίζονται δηλαδή με το ποιος έχει στα χέρια του τον πλούτο του τόπου άρα με το ποιος εξουσιάζει επί της ουσίας β) ότι οι πολιτικές που χαράζονται από εκείνους που έχουν την εξουσία στα χέρια τους, δεν αφορούν τα επόμενα δύο – τρία χρόνια, αλλά είναι μακροπρόθεσμες, με ορίζοντα 20ετία, 30ετία κλπ. Άρα, η ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ δεν έγινε ούτε για να μπουν λεφτά στα «κρατικά» ταμεία γενικά, ούτε γιατί το επέβαλε η καπιταλιστική κρίση (το μνημόνιο, η τρόικα κλπ)". Και πρόσθεσαν: "Οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι και εργαζόμενοι καλούνται να παλέψουν να μην γίνει πράξη το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ, να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των αγροτοσυνεταιριστών μεταποιητικών επιχειρήσεων και να σχεδιαστεί η ανάπτυξη τους για παράγωγη που να καλύπτει τις εργατικές λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου".
katoci.com