Η παράξενη συμπεριφορά της άρχισε πριν από 20 χρόνια, αλλά σταδιακά χειροτέρεψε στο σημείο όπου το πλύσιμο των χεριών της γινόταν, έως και 300 φορές την ημέρα, ενώ σπαταλούσε 5 ώρεςστο ντους και το λούσιμο καθώς και στα μαλλιά της 25 φορές την ημέρα.
Η Τζούλια αρχικά παρατηρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά πριν από δύο δεκαετίες. Εκείνη δούλευε ως τεχνικός εργαστηρίου, και συχνά ερχόταν αντιμέτωπη με δείγματα ούρων και κοπράνων, καθώς και δείγματα αίματος.
Άρχισε να ξοδεύει όλο και περισσότερο χρόνο για το πλύσιμο των χεριών της, από φόβο μην μολυνθεί, αν και είχε την υποψία ότι είχε ήδη αναπτύξει την λεγόμενη «ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή», δεν είχε ζητήσει ακόμη βοήθεια.
«Νόμιζα ότι θα μπορούσα να σταματήσω να πλένομαι ασταμάτητα», λέει η Τζούλια, αλλά η κατάστασή της επιδεινώθηκε. Έχασε τελικά τη δουλειά της εξαιτίας της εμμονής της επειδή αργούσε στη δουλειά. Σε κάποιο σημείο η γυναίκα ήταν τόσο απελπισμένη που άρχισε να ψάχνει τα σκουπίδια των γειτόνων της, ώστε αν βρει κάτι να το πουλήσει, καθώς λόγο της απόλυσής της αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, συγκέντρωσε μια συλλογή από σκουπίδια που κατέλαβαν το δίχωρο διαμέρισμα που μοιράζεται με τη μαμά της. Η αποθησαύριση των σκουπιδιών έκανε το κλίμα του διαμερίσματος ανυπόφορο και έτσι η μητέρα της έπρεπε να κοιμηθεί στο κλιμακοστάσιο καθώς δεν υπήρχε αερισμός ή φυσικό φως στο διαμέρισμα.
«Είχα νευριάσει πάρα πολύ με την κατάστασή μου και για τρεις μήνες δεν έκανα μπάνιο», είπε η Τζούλια, αλλά ψυχαναγκαστική της φύση δεν είχε θεραπευτεί ούτε στο ελάχιστο.
«Κάλεσα τον Σιγκαπουρικό Σύλλογο για την Ψυχική Υγεία (SAMH) στην τηλεφωνική τους γραμμή. Ήμουν σχεδόν σε σημείο της αυτοκτονίας», λέει η Τζούλια, και την βοήθησε να πάρει τη ζωή και πάλι στο χέρια της. Μόνο που η κατάστασή της επιδεινώθηκε ένα χρόνο αργότερα, αφότου έχασε κάποιες συνεδρίες της θεραπείας.
Τώρα η Τζούλια Αμπντουλάχ λέει ότι έχει ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της.
