Την εποχή της αθωότητας μαθητικά χρόνια στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Λύκειο
Ελληνίδων συμπληρώνει την απαραίτητη ελληνική κουλτούρα. Δώρο γενεθλίων στα 5 το
πρώτο μάθημα βιολιού.
Ταξίδια, διαγωνισμοί και πρώτα βραβεία στη Ρώμη, Κάιρο, Κωνσταντινούπολη.
Συμβουλή του αγαπημένου μου δασκάλου Βασίλη Παπά: «Δανάη, δεν είσαι εσύ για εδώ.
Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα!».
Και πέταξα μακριά, πήγα εκεί που είναι οι ρίζες του πατέρα μου. Βαϊμάρη,
οικοτροφείο, σκληρή μοναξιά, αφάνταστη ευτυχία με τον πλούτο γνώσεων που μου
προσέφερε ο καθηγητής Jost Witter. Πρώτα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Ιταλία, Γερμανία, Ελλάδα.
Αναζητώ τον Μότσαρτ στο Ζάλτσμπουργκ. Πανεπιστήμιο Μοτσαρτέουμ: πέρασαν 7
χρόνια εκεί. Bachelor, Master δίπλα στον σπουδαίο Igor Ozim. Αρκετά! Κατάλαβα
γιατί ο Μότσαρτ έπρεπε να φύγει από κει. Αμβούργο τώρα, ανοίγω τα πανιά για
νέους μουσικούς ωκεανούς με καπετάνισσα την αγαπημένη μου Tanja Becker-Bender.
Άραγε αυτό το ταξίδι έχει τελειωμό;
Καφέ ή τσάι; Καφέ γιατί είμαι υποτασική.
Κάθε πρωί συνηθίζω να μελετάω κλίμακες. Απαραίτητο «φάρμακο».
Δεν θα ήθελα να είμαι αδιάφορη στους ανθρώπους που μου είναι σημαντικοί.
Δεν αλλάζω με τίποτε την φιλική σχέση με την καθηγήτριά μου.
Άκουσα τι γίνεται στην Ουκρανία και έφριξα.
Διάβασα «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρει» και εντυπωσιάστηκα.
Προσωπικότητα που θαυμάζω… η Frida Kahlo επειδή άντεξε τον μεγάλο πόνο.
Αγαπημένη μου γωνιά… πάνω στη σκηνή (όταν όλα πάνε καλά).
Αγαπημένο καφέ δεν υπάρχει. Εκεί που περνάω καλά με τους φίλους μου.
Η μυρωδιά που με τρελαίνει… Η μυρωδιά τσουρεκιού στην Αριστοτέλους.
Αξέχαστο ταξίδι… 1993, όταν ο αδελφός μου με κυνηγούσε στη Νάξο γιατί είχα «φάει» όλο μας το χαρτζιλίκι σε καραμέλες και κόμικς.
Απόδραση είναι… να ταξιδεύω χωρίς προορισμό.
Το ανεκπλήρωτο που με σημαδεύει… είναι που… η μητέρα μου δεν μου πήρε ποτέ λαμπάδα Barbie το Πάσχα.
Με τρομάζει η αφασία των Νέο-ελλήνων.
Πιστεύω στον άνθρωπο και στην επίτευξη του αδύνατου.
Πατρικό σπίτι είναι εκεί που βρίσκονται οι δικοί μου.
Το χωριό μου έγινε τώρα πόλη.
Φιλία εστί εμπιστοσύνη.
Ευτυχία είναι στιγμές γεμάτες ήχους, χρώματα, μυρωδιές, αγγίγματα.
Επιτυχία σημαίνει να φτάνει στο τέλος της μία μέρα και να μπορώ να πω πως «κατάφερα κάτι».
Ονειρεύομαι διακοπές… επιτέλους!
Πατρίδα είναι η μουσική.
Ελευθερία είναι η παντελής έλλειψη φόβου.
Αγαπημένος στίχος… «Παν το θνητόν / Σύμβολα στρώνει / Και το φθαρτόν / Εδώ μεστώνει. / Το μη εφικτόν / Εδώ θα γίνει / Το αεί θηλυκόν/Είναι σαγήνη», Chorus Mysticus – Johann Wolfgang von Goethe
Ελληνικότητα σημαίνει ο τρόπος να ξέρεις να επιμένεις και να συνεχίζεις ενώ είναι σχεδόν σίγουρο πως θα «βρεις τοίχο».
Πατριωτισμός σημαίνει… «Ο πατριωτισμός είναι ένα είδος θρησκείας, είναι το αυγό απ” όπου εκκολάπτονται οι πόλεμοι.» Γκυ Ντε Μοπασάν
Θεσσαλονίκη μου είναι το «βρώμικο» στη Καντίνα του «Μαύρου» στη Νεάπολη που είχα την τύχη/ατυχία να «απολαύσω»…
Το μήνυμα στον κόσμο… «Τα πάντα ρει και ουδέν μένει»
Θέλω να αλλάξω τις κακές μου συνήθειες, αλλά επειδή είναι δύσκολο, σκέφτομαι πρώτα να αλλάξω τις τρίχες στο δοξάρι μου.
Ωριμότητα σημαίνει να μπορείς να ακούς διαφορετικές γνώμες από την δική σου και ίσως να τις αποδεχθείς.
Πολιτική στα χρόνια της κρίσης… Κατασκευάζεις την κρίση, ώστε να μην έχει κρίση ο λαός και αυτοί που κινδυνεύουν απ΄την κρίση του λαού να μην έχουν ποτέ κρίση.
Τέχνη στα χρόνια της κρίσης… αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.
Μένουμε Ελλάδα ή φεύγουμε; «Όπου δουλειά πατρίς»!
Αντίδοτο στην κρίση η θέληση για ριζική αλλαγή σκέψης.
Το μήνυμα στους πολιτικούς… Δεν πιστεύουν όλοι οι πολιτικοί το ίδιο για να στείλω ένα μήνυμα. Όμως σ΄αυτούς που ξεπουλούν την πατρίδα μου λέω πως θα με βρουν απέναντί τους.
Η παρήγορη σκέψη; Ό,τι και να γίνει, για μένα θα υπάρχει πάντα η διέξοδος στην μουσική μου.
Η θετική σκέψη; Αύριο είναι μία καινούργια μέρα.
Κάνω like στον απλό άνθρωπο που αγωνίζεται.
Θέλω να σας πω κάτι ακόμη… / Στη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 19 Μαΐου 2014 στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. θα ακούσετε το λατρεμένο μου κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα του Γιαν Σιμπέλιους, ένα από τα δημοφιλέστερα όλων των εποχών. Την ορχήστρα θα διευθύνει ο Jacques Mercier.
