, δηλαδή έχουν απώλεια μερικών εκατομμυρίων δολαρίων.
Ακούγεται λογικό.
Το αποτέλεσμα της τηλεφωνικής έρευνας σε ΗΠΑ και Γερμανία, όμως, που διεξήγαγε η οργάνωση American Assembly που σχετίζεται άμεσα με το Πανεπιστήμιο Columbia, έδειξε κάτι τρομερά ενδιαφέρον.
Το αποτέλεσμα της τηλεφωνικής έρευνας σε ΗΠΑ και Γερμανία, όμως, που διεξήγαγε η οργάνωση American Assembly που σχετίζεται άμεσα με το Πανεπιστήμιο Columbia, έδειξε κάτι τρομερά ενδιαφέρον.
Οι άνθρωποι που μοιράζονται περισσότερο μουσική μέσω P2P (ναι, αυτοί οι πειρατές), είναι παράλληλα και οι καλύτεροι πελάτες της μουσικής βιομηχανίας, καθώς αγοράζουν κατά 30% περισσότερη μουσική από τους «νόμιμους» μουσικόφιλους.
Όσοι διαμοιράζονται περισσότερο μουσική μέσω P2P, διαθέτουν και μεγαλύτερες συλλογές. Άρα, είναι πιο φανατικοί μουσικόφιλοι. Απ’ ότι αποδεικνύει η μελέτη, είναι οι άνθρωποι που «κατεβάζουν πολύ», ακούν πολύ και αγοράζουν πολύ.
Το πιο ενδιαφέρον που εμφανίζεται, όμως, από την έρευνα της American Assembly είναι ότι, το μεγαλύτερο μέρος των συλλογών για τους χρήστες, προέρχεται από αντιγραφές που κάνουν από φίλους και οικογένεια.
Όσοι διαμοιράζονται περισσότερο μουσική μέσω P2P, διαθέτουν και μεγαλύτερες συλλογές. Άρα, είναι πιο φανατικοί μουσικόφιλοι. Απ’ ότι αποδεικνύει η μελέτη, είναι οι άνθρωποι που «κατεβάζουν πολύ», ακούν πολύ και αγοράζουν πολύ.
Το πιο ενδιαφέρον που εμφανίζεται, όμως, από την έρευνα της American Assembly είναι ότι, το μεγαλύτερο μέρος των συλλογών για τους χρήστες, προέρχεται από αντιγραφές που κάνουν από φίλους και οικογένεια.
Έτσι, μάλλον η βιομηχανία θεάματος θα πρέπει να δώσει προσοχή στην offline πειρατεία, αντί να προσπαθεί να βάλει συρματοπλέγματα στο internet.
Ή, ακόμα καλύτερα, να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και να συνειδητοποιήσει πως ο μόνος τρόπος για να κάνουν επιτυχία οι καλλιτέχνες που εκπροσωπεί, είναι η δουλειά τους να «μοιράζεται» από στόμα σε στόμα. Τα αυτονόητα δηλαδή.
digitallife.gr
digitallife.gr
