«Η πιο μαύρη περίοδος της ζωής μου ήταν όταν έχασα τη γιαγιά μου. Ουσιαστικά μεγαλώσαμε στο ίδιο σπίτι, είχα πάρα πολλές αναμνήσεις από εκείνη και πρώτη φορά αντιμετώπιζα κατάματα το θάνατο. Η απώλειά της μου κόστισε πολύ. Και η δεύτερη χειρότερη περίοδος ήταν ο θάνατος του πατέρα μου πέρσι. Τώρα, ψυχολογικά ή στα συναισθηματικά μου, όλοι έχουμε περάσει διάφορα και είναι φυσιολογικά. Ζω έντονα τα αισθήματά μου, αλλά όλα τα ξεπερνάω εύκολα. Δηλαδή, μπορεί να κλάψω, να ξεσπάσω κι έπειτα από λίγο να βρω κάτι να πιαστώ και να γίνω ξανά χαρούμενη. Αυτό δεν ξέρω πώς το κάνω...», λέει η παρουσιάστρια.
Τονίζοντας ότι από τον πατέρα της έχει κρατήσει τα πάντα και τον κουβαλάει μέσα της, η Μαρία συνεχίζει: «θυμάμαι τα τραγούδια μας, τα καλοκαίρια μας, τις διακοπές μας, όταν με έπαιρνε μαζί του στην εκκλησιαστική χορωδία και ψέλναμε μαζί, θυμάμαι τις αγκαλιές του. Όλα... Θυμάμαι ακόμα, όταν άρχισα να ανεβαίνω τηλεοπτικά που μου έλεγε “πρόσεχε παιδί μου, μην αλλοιωθεί ποτέ ο χαρακτήρας σου!”. Την κρατάω σαν φυλαχτό τη συμβουλή του και, όχι, δεν πιστεύω ότι θα αλλάξω ποτέ».
«Δεν είναι ότι έχασα τον μπαμπά μου και γαντζώθηκα στον Αντώνη, απλά αποδείχτηκε ουσιαστικά ότι ο άντρας μου είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Πονούσε όπως πονούσα κι εγώ. Κι αυτό ήταν μία ακόμα απόδειξη της σωστής επιλογής συντρόφου που έκανα. Ο Αντώνης είναι πάντα εκεί για όλα και σε όλα», καταλήγει, αναφερόμενη στον σύζυγό της.
